Denemarken deel 3

7-9-2015
Opnieuw schijnt het zonnetje als we opstaan. Ontbijten en naar buiten.
We besluiten om naar Tipperne en Værnengene, een schiereiland in het Ringkobingfjord, te gaan. Een natuurreservaat hier in de buurt, één van de meest vogelrijke gebieden in Denemarken en omdat de vogeltrek begint verwachten we er veel van.
In het gebied liggen ook een aantal caches en die nemen we natuurlijk mee. De eerste is een wandeling van iets meer dan 4 km. We lopen over een mooi afwisselend pad met prachtige duinpartijen, mooie bloeiende heide en vooral veel, heel veel vlinders. De dagpauwogen zijn niet te tellen, maar we zien ook gamma-vlinders, koolwitjes, kleine vos, citroenvlinder en atalanta. Na ruim 2km komen we bij de cache lokatie. Met de hint 20cm achter en 10 cm onder zou het toch niet al te moeilijk als daar in het vlakke land slechts 1 paaltje staat. Maar nee dus. Halve grasland doorgekropen, geprikt met een stok maar geen cache. Eerst maar eens wat eten en dan in de herkansing maar opnieuw geen resultaat. Hebben we daar 2km voor gelopen in de bloedhitte om niks te vinden? Ja dus. We lopen de ruim 2 km weer terug en na nog wat gefoeter besluiten we dat het jammer is maar het is hier prachtig mooi en vooral ook rustig.
In de schaduw van de auto picknicken we en dan door naar het informatiecentrum op het eiland. En zoals wel vaker worden we weer eens verrast. Van de buitenkant lijkt het een oude vervallen schuur, maar binnen is een prachtig uitkijkpunt met informatie over de omgeving te vinden en het toilet is schoon en netjes.
We zien kleine zwermen spreeuwen, boerenzwaluwen en een torenvalk. Hmmm dat is nou niet wat we verstaan onder vogelrijk. Dan toch maar door naar de uitkijktoren. Prachtige weilanden met mooi plassen water maar geen vogels, zelfs geen ordinaire eend te zien. Vanaf de toren dan misschien? Nee ook niet. Dat doet echter niks af aan prachtige mooie natuur en de oorverdovende stilte.
We rijden terug via Bork Havn. Tsja wat zullen we daar eens van zeggen, ach doe maar gewoon niks.
Rond een uur of half 4 zijn we weer thuis. Afkoelen en de voetjes omhoog is het idee.
Helaas. Een (vliegende) mierenkolonie in de slaapkamer moet eerst bestreden worden. Met heet water gaat het niet lukken en dus moeten we op zoek naar een mierenlokdoos. Wat is een mier eigenlijk in het Deens? Dat blijkt niet al te moeilijk, myr. En gelukkig heeft de plaatselijke supermarkt myrelokkedase. Plaatsen en dan toch eindelijk onderuit op de bank.
’s Avonds nog even bij zee geweest om naar de zonsondergang te kijken. En we waren niet de enige 😉