Zweden 2010 deel 3
Als we opstaan schijnt het zonnetje, volgens de voorspellingen blijft het vandaag droog en dus staat er een fietstochtje op het programma in combinatie met het zoeken van wat caches.Maar voordat het zover is…
…kunnen we een aantal vogelwaarnemingen toevoegen aan ons lijstje. Naast de vele boomklevers, kool- en pimpelmezen zien we vandaag ook matkoppen (of zwartkoppen), kuifmezen (zeker weten) en een grote bonte specht (ook zeker weten). In één dag zijn we door onze halve pindavoorraad heen. Dat wordt een uitdaging de komende dagen om die hier in een winkel te kunnen vinden.
We smeren wat brood, gepaste kleding aan en op pad. Deze keer toch ook maar de helm op. Het kan hier hard gaan en de Zweden zijn ook niet echt gewend aan fietsers. Als we nog maar net weg zijn maakt het zonnetje plaats voor een pak grijze wolken. Hmmm. Ach, als het gaat regenen kunnen we alsnog omdraaien (regenkleding hadden we even niet mee ;-)). De tocht begint gelijk al met een stevige klim en daarna lijkt het langzaam maar gestaag te blijven stijgen (en dat gevoel blijft zo’n 7 km ons achtervolgen). Dan komen we in de buurt van de 1e cache van vandaag, na veel zoeken niet gevonden. Het is ook niet echt een aantrekkelijke plek om te zoeken, een soort bunker met pislucht en troep en we geven het dan ook op. Door naar nummer 2. Ook hier is het zoeken geblazen maar dan zien we de cache toch hangen. Op 2 meter hoogte. Maar goed dat we vroeger boomklimmen hebben geoefend. De stemming wordt weer wat beter (het weer nog steeds niet echt), op naar 3. Maar ook hier geen resultaat. Met de hint (1) komen we ook niet verder. Niet goed voor de moraal. Nummer 4 en 5 worden wel weer gevonden. Hiervoor moeten we voor de één een boom zowat ontwortelen en de andere hangt wel heel vervelend midden in een dennenboom. De hint was sticki maar wat ons betreft wordt ie prikkie. Terug bij de fietsen besluiten we om te stoppen voor vandaag. Cachen in Zweden is wezenlijk anders dan in Nederland en dat bevalt ons niet altijd even goed. Vb je wandelt over een pad en vervolgens moet je 50 meter de bush in om de schat te zoeken, 3 meter was ook genoeg geweest (en beter voor de natuur, en minder kans op teken). We fietsen door naar Tyringe voor de boodschappen. Ic we dalen af naar Tyringe. Dat is even lekker trappen. Straks terug piepen we wel anders. Boodschappen gedaan, fietsen weer opgeladen en even diep ademgehaald. Het is inderdaad een stevig klim het eerste stuk, maar dan is het met de wind in de rug en de helling licht mee lekker fietsen naar onze stuga. Onderweg een klein buitje maar die zet gelukkig niet door, althans niet op het moment dat wij op de fiets zitten. Als we thuis achter een bakkie thee en een warme kop soep zitten wordt het menens.Tijd om even niks te doen. En zo geschiedde.
Hoogteprofiel Sventorp-Tyringe vv. En het is wel duidelijk waar Tyringe ligt.
