Vakantielog 2009

Zweden afl. 13

17 september

Prinsessetorte
Prinsessetorte

Vanochtend kwam Tanne gedag zeggen. Morgen vertrekken zij en Wim voor een welverdiende vakantie naar Zuid-Spanje. Ze is bij de bakker geweest en heeft lekkers meegenomen. Iets typisch Zweeds namelijk Prinsessetorte. Mintgroen en je hebt het idee dat het glazuur spontaan van je tanden springt alleen al als je ernaar kijkt. Dat valt dus reuze mee. Ook had ze 2 suikervrije koekjes meegenomen (1 daarvan hadden we al eerder gezien in het Hovdala Slott). De keus viel haar enorm tegen. Wij kunnen dat beamen. In de supermarkt (en die zijn hier wel heel groot) zijn nauwelijks suikervrije produkten te koop. En suiker (of dextrose) zit werkelijk ook overal in, in brood, in vleeswaren, in vlees, noem maar op. Zelf is er geen risifrutti-toetje zonder suiker. Al met al knap lastig.
We smeren boterhammen en gaan op weg voor een middagje cachen. Opnieuw in de buurt van de Ronne A. Wat een prachtig gebied is dat. Het riviertje slingert zich door het landschap, met aan weerzijden wat open vlakten (met kleine boerderijtjes, 20-30 koeien en wat akkerbouw) en als je hoger op komt weer het nodige bos. De eerste 6 caches gaan makkelijk maar dan…. Voor het eerst in deze vakantie treffen we wegen aan waar we niet in mogen. Het allemansrecht is hier duidelijk niet van toepassing. De tomtom geeft 27km aan terwijl de gps zegt 1700m. Op een gegeven moment zijn we het zat, we laten de laatste caches voor wat ze zijn en gaan naar huis.

Enorme krater
Enorme krater

Vandaag weer een aantal hele mooie plekken gezien, sommige met de nodige historie. Een aantal caches hebben betrekking op de Scandinavische oorlog tussen de Denen en de Zweden (rond 1700), maar ook de nodige legendes komen voorbij. Wat dachten jullie van deze:
Oden’s oog of Odensmeer (wat de officiele naam is), is een mystiek meer in de prachtige Nackarp vallei. Het is een rond meer, ongeveer 150 meter in diameter en omgeven door 30 meter hoge steile wanden. Een oude legende vertelt dat hier eens een kasteel stond, het huis van zeekoning Grim. Maar op een nacht kwam een bliksemschicht van de hemel naar beneden welke de grond opende en Grim en zijn kasteel opslokte. Een engel die overvloog liet een traan voor Grim, een traan die het hele meer vulde. Op een een heldere dag zou je torens van het kasteel heel diep onder water kunnen zien. (NB: Volgens een oude Zweedse encyclopedie uit de 19e eeuw is het, zonder twijfel, een oude vulkaan krater)
Voor de wandelaars onder jullie nog een tip. Het Skaneleden-pad (althans een onderdeel ervan) loopt hier langs. De afgelopen dagen hebben we hier al een aantal kleine stukjes van gelopen. Het brengt je op prachtige plekken (een redelijk goede conditie is wel vereist), wat opvalt is dat de route uitstekend is aangegeven, elke 100m zowat zie je weer de oranje verf op paal of boom. Wat af en toe wat overbodig is want al zou je willen je kan soms simpelweg niet afslaan.
Het avondeten draait uit op een kleine mislukking. Op de verpakking en in de oven leek het er zo lekker uit te zien. Een ovenschotel met gekruide aardappeltjes, worteltjes, rode ui en broccoli. Aardappels beetje week, wortels taai, broccoli zout. We maken er nog wat van door een blik mais open te trekken 😉 Wat yoghurt toe en dan hebben we al met al toch de nodige voedingstoffen binnengekregen. Maar niet voor lang blijkt, de darmen zijn ietwat van streek na het eten.