Zweden afl. 4

8 september

Wederom vroeg wakker en weer geen reeen gezien. Vandaag gaan we voor het eerst serieus cachen. In het zonnetje op onze veranda stippelen we de route uit. We nemen de lunch mee en gaan op pad. Nou ja, op pad. Het eerste de beste bospad is gestremd. Omkeren (wat niet meevalt) en op zoek naar een alternatief. Die wordt al snel gevonden door tomtom (en die heb je hier echt heel erg nodig!). We rijden richting Klippan. Bij een riviertje zou een cache moeten liggen. Inderdaad zou, want wij kunnen ‘m niet vinden. Gezien de drukte van het verkeer om ons heen besluiten we al snel om op zoek te gaan naar de volgende. Alleen die lokatie kunnen we helemaal niet vinden, eerst hobbelen we over een prive-weg en vervolgens geeft tomtom geen richting aan als het wel zou kunnen. Ook deze laten we voor wat het is. De derde is wel raak, achter een kerkhof, bij een mooie stroomversnelling vissen we de cache op. Het humeur wordt weer wat beter 😉 Op naar de volgende. We hadden al gezien dat we die niet met de auto konden bereiken. Dus de wandelschoenen aan voor een hele stevige tippel (of eigenlijk steile beklimming). Wie bedenkt om nou juist op deze plek een cache te verstoppen? Ok, het uitzicht is fantastisch, de stilte is oorverdovend. Het is in ieder geval een plek waar we zonder geocachen nooit waren gekomen. Ook de cache wordt gevonden. Na een pittige afdeling vervolgen we onze tocht. Opnieuw een cache waarbij een stuk gewandeld moet worden. We komen in een bos waar een, uit stenen opgebouwde omheining, omheen staat. Ineens zien we in de verte een info-bordje staan (in the middle of niks!) bij nog meer stenen. Wat blijkt, we zijn terecht gekomen bij een wolvenvangkuil, 4 bij 5 en 3 meter diep. Nu een bezienwaardigheid. De hint bij deze cache luidt, in de stenen muur buiten de kuil. Daar ben je mooi klaar mee, want we zien alleen maar stenen muren. De gps weet niet zo goed waar die is onder de bomen en het zoeken naar het coordinaat/cache is lastig. Na een half uur stenen omkeren laten we ook deze cache voor wat het is en zoeken de auto weer op. In de halfschaduw genieten we van de lunch. Als ook de volgende cache niet wordt gevonden besluiten we dat het genoeg is voor vandaag. Ondanks de magere score toch een prachtige dag beleefd. En die werd nog veel mooier. Na het eten (aardappelen, wortelen, ‘ikea’gehaktballen en bruine saus) klimmen we op de fiets om een rondje langs het meer te maken. We zijn getuige van een mooie zonsondergang. Als we uiteindelijk terugfietsen naar de stuga spotten we 2 reeen. En later nog 2. Voldaan ploffen we op onze veranda. Het leven is mooi.