Zweden afl. 6
10 september
Vandaag gaan we richting Hassleholm. We hebben een route uitgezet om het Finjasjon, een groot meer hier in de buurt, het idee was om een fiets te huren en dan om het meer heen te fietsen (18km ongeveer). Maar het bleef bij een idee. Via internet hadden we een bike-rental gevonden, de grootste fietsenwinkel van de stad. Adres ingevoerd in de tomtom en gaan. Maar hoe dichter we bij de eindbestemming kwamen des te meer gingen we twijfel of tomtom wel gelijk had. Op een vervallen industrieterrein, dwars tussen leegstaande loodsen door kwamen we uiteindelijk bij een gebouwtje terecht waar 1 fiets en een paar grasmaaiers buiten stonden. Hmmm. Wij naar binnen en in ons beste Zweeds (maar dan op z’n Engels) vragen of hier ook fietsen werden verhuurd. Nej. Elders in de stad dan wellicht? Nej. Waarschijnlijk waren het de grasmaaiers die ze verhuurden. Maar we hebben nog een plan B.
Wandelen, maar dan wel rond een wat kleiner meer, het Hammarmolledamm. Op weg daarnaartoe maken we tussenstop in Bjorkviken, naast een fantastisch uitzicht over het grote meer ligt hier ook een cache verstopt. En deze is ‘lastig’, vissers en mensen die hun bootje schoonmaken of leeghozen. En de plaatselijke schilder, die net de brug heeft geverfd waar de cache onder ligt. En hij weet volgens ons wat we zoeken, net als het oude manneke in de boot. Niet geheel onopvallend maken we een foto van brug. En ja hoor, we zien ‘m. Wederom geheel onopvallend halen we ‘m onder de brug vandaag. Nu weten we zeker dat de schilder wist wat we zochten. De cache was ietwat mee geschilderd ;-). Op naar Hovdala slott. Een kasteel waar vandaan we onze wandeling gaan beginnen.
Rugzakken inladen en de paden op de lanen in. Uiteraard wordt de route bepaald door caches. Het valt niet mee om hier te lopen. We passeren de ene hoogtelijn na de andere. En het is wederom warm. Maar het is wel top! Dankzij de GPS zijn we niet afhankelijk van de gebaande paden, want dat zijn vaak niet de kortste ;-), en crossen we af en toe dwars door het bos. Helemaal geweldig. Na ruim 2 1/2 uur lopen (en afzien) lopen we terug naar de auto. Als we bijna bij de auto zijn spotten we een eekhoorntje. Op aai-afstand van ons is aan het genieten van de verse oogst hazelnoten. Als een volleerd model gaat ie ervoor zitten. Een mooie wandeling met een mooi (letterlijk en figuurlijk) slot.
We rijden vervolgens richting Skyrup, daar schijnt een leuke winkel te zijn met allerlei snuisterijen. Nog snel 2 caches meepikken… De eerste valt nog mee. Na een hele steile klim hebben we een geweldig uitzicht over het meer. Loggen en door naar de volgende. Ach, vanaf de parkeerplek is het maar 250 meter. Met wel 5 hoogtelijnen! Dit is serieus klimwerk. Als we dat zwetend en puffend boven staan laat de cache zich vervolgens maar moeizaam vinden. Veel te veel bomen om een goed signaal te ontvangen. De hint brengt ons niet echte verder ‘pick a peg’, en daar staan we wel aantal van. Na lang zoeken uiteindelijk toch gevonden, loggen en we maken ons op voor de afdeling. Klimmen is lastig, afdalen is minstens zo moeilijk. Af en toe op de billen glijdend komen we weer beneden. Ondertussen is het te laat om Skyrup te bezoeken. Dat komt een andere keer wel. We rijden moe, voldaan en enigzins verbrandt in het gezicht terug naar de stuga. Eten en dan sluiten we de dag af met een sauna. Afkoelen in het pikkedonker op het buitenterras. Dat heeft toch wel wat.
